«راپامایسین» داروی احتمالی افزایش طول عمر همراه با سلامتی
تاریخ انتشار: ۱۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۶۷۷۳۶
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال نیوز، حدود یک دهه است که محققان از توانایی این دارو برای افزایش طول عمر موشها و سایر ارگانیسمهای آزمایشگاهی آگاه هستند.
مطالعه اخیر به بررسی این موضوع پرداخته است که آیا مصرف دوزبندی شده این دارو برای یک دوره کوتاه در اوایل بزرگسالی میتواند تأثیر ضد پیری مادام العمر داشته و عوارض جانبی کمتری داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
امید به زندگی در ۲۰۰ سال گذشته به طور پیوسته افزایش یافته و همراه با آن، بروز بیماریهای مرتبط با افزایش سن نیز افزایش یافته است.
در حالی که طول عمر افزایش یافته است، اما سلامت در دوره پیری با آن همگام نشده است. این بدان معناست که در حالی که به دلیل پیشرفت در علوم پزشکی و زیستی میتوانیم طولانیتر عمر کنیم، اما تعداد سالهایی که بدون مشکلات سلامت ناشی از افزایش سن باشد چندان افزایش نیافته است.
بخشی از دلیل این امر این است که فرآیندهای زیربنای کاهش سلامتی که با افزایش سن رخ میدهد، درک نشده و کنترل آن دشوار است.
با افزایش سن، احتمال ابتلاء به بیماریهای قلبی عروقی، دیابت نوع ۲، آب مروارید، کم شنوایی و زوال عقل و همچنین کاهش عملکرد سیستم ایمنی و توده عضلانی بیشتر میشود و تئوریهای متعددی در مورد علت آن وجود دارد.
در حالی که تغییرات سبک زندگی برای بهبود سلامت در افراد مسن توصیه میشود، اما برای جلوگیری از ناتوانی ناشی از افزایش سن کافی نیست. همچنین، مداخلات سبک زندگی میتواند چالش برانگیز باشد. بنابراین، محققان در حال بررسی پتانسیل مداخلات دارویی هستند.
یکی از این مداخلات دارویی بالقوه استفاده از راپامایسین است. این دارو به عنوان یک سرکوب کننده سیستم ایمنی برای بیماران پیوندی تأیید شده است. محققان همچنین دریافتند که راپامایسین دارای خواص ضدسرطانی است.
در نهایت، ویژگی دیگری از این دارو کشف شده است: افزایش طول عمر و کاهش بیماریهای مرتبط با افزایش سن.
شواهدی مبنی بر اینکه راپامایسین به طور بالقوه میتواند روند پیری را مهار کند، برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ در دانشگاه نیویورک مطرح شد. این فرضیه در سال ۲۰۱۴ تأیید شد.
اخیراً محققان مؤسسه بیولوژی پیری ماکس پلانک در کلن آلمان این مسئله را بر روی مگس میوه و موش بررسی کرده اند.
دکتر «پائولا جوریکیک»، محقق ارشد این مطالعه توضیح میدهد: «در دوزهای مورد استفاده بالینی، راپامایسین میتواند عوارض جانبی نامطلوبی داشته باشد، اما برای استفاده از دارو در پیشگیری از ناتوانی ناشی از افزایش سن، باید این عوارض وجود نداشته باشد یا حداقل باشد. بنابراین، ما میخواستیم بفهمیم که چه زمانی و چه مدت باید راپامایسین را برای دستیابی به اثرات مشابه درمان مادامالعمر، تجویز کنیم.»
نویسندگان مطالعه دریافتند زمانی که مگسهای میوه جوان، راپامایسین را به مدت ۲ هفته دریافت کرد، ظاهراً این دارو از آنها در برابر تغییرات مرتبط با افزایش سن در روده محافظت کرده و عمر آنها را افزایش میدهد.
آنها نشان دادند این فرایند ناشی از تنظیم مثبت مکانیسمهای سلولی است که مسئول بازیافت بخشهایی از سلول هستند که در روده معیوب شدهاند. به گفته نویسندگان، این تنظیم مثبت پایدار و به دلیل حفظ حافظه سلولهای روده از دارو بود.
این دارو همچنین به مدت ۳ ماه از ۳ ماهگی، معادل اوایل بزرگسالی در انسان، به موشها داده شد و بهبودهایی در یکپارچگی سد روده در میانسالی مشاهده شد. آنها همچنین دریافتند که اثرات دارو هنوز ۶ ماه پس از توقف درمان قابل تشخیص است.
محققان همچنان بر انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تاکید دارند.
کد خبر 5585149منبع: مهر
کلیدواژه: طول عمر پیری سیستم ایمنی ویروس کرونا وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی واکسن کرونا آمار کرونا نظام سلامت اخبار سلامت اربعین 1401 شبکه سلامت کووید 19 دندانپزشکی بهرام عین اللهی طرح دارویار آبله میمون واکسن آنفلوانزا افزایش سن طول عمر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۶۷۷۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افزایش انتقال باکتریهای مقاوم به دارو به طبیعت
گروهی از متخصصان در مؤسساتی از جمله دانشگاه «هوکایدو» ژاپن میگویند باکتریهایی که به آنتیبیوتیکها مقاوم هستند هم در ژاپن و هم در خارج از کشور به یک مشکل جدی تبدیل شدهاند.
متخصصان میگویند باکتریهای مقاوم به دارو به دلیل استفاده بیش از حد یا استفاده نادرست از آنتیبیوتیکها به طور فزایندهای شیوع پیدا میکنند از جمله در بیمارانی که مصرف داروها را بدون در نظر گرفتن دستورالعمل تجویز شده توسط پزشک متوقف میکنند در حالی که میکروبها در بدن آنها باقی میمانند.
تمرکز تحقیقات این گروه بر کلون E.coli ST۱۳۱ بود که مقاومت آنتیبیوتیکی بالایی دارد.
طی این مطالعه، ST۱۳۱ را از نمونههای آب دریاچه و رودخانه و همچنین مدفوع حیوانات در حیات وحش از جمله راکونها و گوزنها که در استانهایی از جمله «گیفو» و «شیگا» گرفته شده بود به مدت شش سال تا سال ۲۰۲۱ جدا کردند. سپس محققان ویژگیهای ژنتیکی آن ها را تجزیه و تحلیل کردند.
آن ها همچنین ST۱۳۱ مشتق شده را که از نمونههای ادرار افراد در همان منطقه به دست میآمد، تجزیه و تحلیل کردند تا آن ها را با پسزمینه ژنتیکی نمونههای مشتق شده از محیط زیست مقایسه کنند.
آنالیزها حاکی از شباهت ژنتیکی نزدیک بین ST۱۳۱ انسان و محیطهای آبی و حیات وحش است که نشاندهنده گسترش احتمالی باکتری از جامعه انسانی به محیط طبیعی است.
به گزارش شبکه تلویزیون ملی ژاپن (NHK)، این گروه میگوید این نخستینبار در ژاپن است که گسترش باکتریهای مقاوم به دارو بر اساس اطلاعات ژنتیکی آن ها نشان داده شده است.
این متخصصان همچنین هشدار میدهند اگر اقداماتی انجام نشود، باکتریهای مقاوم به دارو میتوانند بیشتر در طبیعت گسترش پیدا کنند و سپس از حیوانات به مردم بازگردند و سبب شیوع بیماریهای عفونی جدید شوند.
ساتو تویوتاکا، دانشیارِ دانشکده تحصیلات تکمیلی دامپزشکی دانشگاه هوکایدو در این باره گفت که در مطالعات آتی میخواهد شناسایی کند چگونه باکتریهای مقاوم به دارو از مردم به طبیعت پخش میشوند و چگونه میشود از گسترش آن ها جلوگیری کرد.
سازمان جهانی بهداشت (WHO) در بیانیههای پیشین خود بارها تاکید کرده است مقاومت ضدمیکروبی یکی از مهمترین تهدیدات بهداشت عمومی و توسعه جهانی است.
این سازمان و دیگر نهادهای بهداشتی میگویند باکتریهای مقاوم به ضدمیکروبها مسئول حدود ۱.۲۷ میلیون مرگ و میر جهانی در سال ۲۰۱۹ بودهاند و اگر تدابیری اتخاذ نشود، ممکن است تا سال ۲۰۵۰ موجب مرگ ۱۰ میلیون نفر در سال شود.
منبع: خبرگزاری ایسنا